De box, gevangenis of veilige speelplek?

Nee!, Afblijven! Niet bij de stofzuiger! Niet doen! En plop, je ploft je peuter in de box. Die zet het op een krijsen want hij of zij was nu net lekker de wereld aan het verkennen. En jij gaf steeds aandacht, wellis waar negatieve aandacht, maar toch. Geïrriteerd ga je verder met stofzuigen want dat moet toch ook een keer gebeuren. Herkenbaar? Voor mij wel. Tot ik ontdekte dat je de box ook anders kunt bekijken. 

Tijdens consulten vraag ik altijd of een peuter zichzelf een tijdje kan vermaken. Opvallend vaak krijg ik dan nee als antwoord. Als ik vraag of de box nog gebruikt wordt, hoor ik meestal dat kinderen van 1,5 – 2 jaar daar al lang niet meer in willen. En toch kan dat anders. Het heeft alles te maken met de intentie waarmee je je peuter in de box zet. Gebeurt dat op de manier zoals eerder geschetst, dan zou ik als peuter ook niet achter tralies gezet willen worden. Want zo wordt het dan ervaren. 

Gebruik je de box echter als een veilig speelplekje waar je kindje lekker zijn eigen gang kan gaan, dan wordt het een heel ander verhaal. Dan zijn de spijlen van de box geen tralies, maar een hulpmiddel om je aan op te trekken en houvast om je eerste stapjes te oefenen. Dan zijn de spijlen een letterlijke begrenzing van je wereld waar je even lekker tot rust kunt komen en een steuntje waar je lekker tegen aan kunt leunen. Een plekje met hooguit 3 speeltjes zodat je niet overweldigd wordt door de keuze die je hebt en je jezelf leert focussen. Een plekje helemaal voor jou waar je niet steeds gestoord wordt en van waar je mama kunt zien die stofzuigt of de kamer sopt. En als je dan steeds op dezelfde tijden lekker op je eigen plekje mag spelen, dan heb je een lekker dagritme en weet je als peuter wat er gebeuren gaat en dat je straks weer de wereld buiten de box mag verkennen. 

Voor jou als moeder geeft dit ook veel rust. Als je ’s morgens een half uurtje gebruikt om wat huishoudelijke klusjes te doen en je laat je kindje lekker spelen in de box, dan heb jij je handen vrij. Je kunt regelmatig even contact hebben met je peuter. Stoor je kind echter niet als het lekker aan het spelen is. Op deze manier leert een kind zich te concentreren en zichzelf te vermaken. Daar heb je later weer profijt van.

En zo krijgt de box een heel andere invulling voor peuters. Geen strafplek maar een rustig veilig eigen plekje. Leer je oudere kinderen dat ze het kind in de box met rust moeten laten zodat het ook een rustig plekje blijft waar ongestoord gespeeld kan worden. Op deze manier hebben jullie langer plezier van de box.

Warme groet, Astrid