Even afstand nemen met een kop koffie of thee

Kinderen kunnen je soms tot wanhoop drijven. Tenminste, mijn exemplaren krijgen dat geregeld voor elkaar bij mij. Het voelt dan alsof ik op een slagveld sta en er flink om mij heen wordt gevochten. Ik hoor wapengekletter, geschreeuw en gejoel. Als ik om me heen kijk, zie ik worstelende lijven, benen en armen.  Ik kan niet ver kijken, maar af en toe zie ik een ruiter te paard boven de worstelende massa uitsteken. Ik kan alleen maar reageren op dat wat op dat moment op me af komt. 

Herken je dit gevoel? Ik sta natuurlijk niet letterlijk op een slagveld, maar ik overzie niet goed meer wat er nu werkelijk gebeurt. Mijn emoties dreigen me te overspoelen.

Tijd om letterlijk te gaan zitten, bijv. met een kop thee of koffie. En dan stel ik me dit voor:ik ben de generaal  en sta op een heuvel van waar ik het slagveld goed kan overzien. Ik zie hoe de manschappen zich bewegen en waar de gaten vallen. Door het overzicht dat ik heb, kan ik precies zien wat ik wel en niet moet doen en wat prioriteit heeft. Ik zet mijn manschappen terug in het gelid en stuur ze aan.

Dit is wat ik doe als ik even het overzicht kwijt ben en ten onder dreig te gaan in emoties. Ik neem een moment (een klein half uurtje) voor mezelf en probeer de situatie van een afstandje te bekijken. Dan blijkt het over het algemeen allemaal niet zo erg als dat het in eerste instantie voelde. Dan wordt ook duidelijk hoe ik zaken kan aanpakken en wat ik moet doen en vooral ook moet laten. 

In mijn praktijk merk ik dat veel vrouwen gewoon maar door rennen en zichzelf niet meer de tijd gunnen om regelmatig even afstand te nemen en te voelen en kijken wat er nu werkelijk speelt. Ze blijven midden in het slagveld zitten en vergeten om op de heuvel te gaan staan, of in een helikopter of in een hoge boom te gaan zitten en de situatie van bovenaf te bekijken. Vind je het moeilijk om dit zelf te doen? Vraag dan om hulp. Dat kan een vriendin zijn, collega, zus of wie dan ook. Zo lang diegene maar niet met je mee het slagveld opgaat maar in staat is om op de heuvel te blijven staan. Een goede coach of therapeut kan natuurlijk ook.

Wellicht heb jij een andere manier om afstand te nemen en overzicht te krijgen of te houden, ik vind het leuk om te lezen hoe je dat dan doet. Als je bovenstaande hebt geprobeerd, wil je me dan laten weten als het je geholpen heeft?

Liefs Astrid